Dat zegt manager sociale zaken Joep Rats van VNO/NCW in een gesprek met Het
Financieele Dagblad.

Organizen
In een poging de organisatiegraad te verhogen is FNV Bondgenoten (475.000
leden) vijf jaar geleden begonnen met het invoeren van de uit Amerika
overgewaaide tactiek van ‘organizen’ .

Professionele ‘organizers’ bezoeken dag in dag uit bedrijven en krijgen zo een
beter inzicht in de problemen op de werkvloer. Zij stimuleren werknemers om
hun noden bij de directie aan te kaarten met hulp van allerlei acties,
variërend van open brieven tot poortacties en stakingen. "Dat
maakt de werknemers mondiger", aldus Bondgenoten.

Guerrilla-acties
Rats van VNO-NCW zegt dat de werkgevers groot belang hecht aan sterke
vakbonden die weten wat er speelt onder grote groepen werknemers. "Als
bonden weten wat er speelt, kunnen wij samen de problemen oplossen."

Maar tegelijkertijd vreest hij dat ‘organizen’ wordt gebruikt voor
‘guerrilla-acties’ van kleine, radicale groepen die veel aandacht trekken en
druk zetten op de vakcentrale.

VNO-NCW ervaart volgens Rats nu al dat het moeilijker wordt om op centraal
niveau te onderhandelen, omdat de leiding van de vakcentrale FNV zich zou
laat gijzelen door een kleine groep van radicale vakbondsbestuurders met
sterke SP-sympathieën.

AOW-leeftijd
Rats: "Neem de discussie over de verhoging van de AOW-leeftijd vorig
jaar. Uit meerdere onderzoeken bleek dat een meerderheid van de Nederlandse
bevolking wel inzag dat er iets met de AOW moet gebeuren, maar de
vakbeweging bleef, gesteund door de SP en de PVV, heel lang tegen een
leeftijdsverhoging."

Dergelijke 'guerrilla-tactieken' staan volgens Rats het sociaal overleg in de
weg en dwingen werkgeversorganisaties om zich af te vragen hoe ze met
dergelijke groepen moeten omgaan. "We proberen nu vooral actie en gedoe
te voorkomen, in plaats van samen te werken aan structurele oplossingen. We
hopen dat de vakbeweging niet vervalt in zijn extreme kant."

Vakbondshistoricus Sjaak van der Velden zegt zich te kunnen voorstellen dat
'organizen' niet goed uitpakt voor het sociaal overleg. "Het kan dat
werkgevers zeggen: met zo'n actieclub willen we niet onderhandelen, de
leiding heeft zijn leden niet in de hand."

Te veel stakingen
Van zo'n situatie was volgens Van der Velden eind jaren zeventig, begin jaren
tachtig ook sprake. Er werd in die jaren zoveel gestaakt dat werkgevers
dreigden het sociaal overleg op te schorten. "Het is het klassieke
dilemma. Voor meer leden moet je meer doen dan praten. Maar als bonden
teveel actie voeren, praten werkgevers niet meer met ze."

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl